مادر
ای مام من تو هستی ارام جان من
بویت مرا به از گل و نسترن و عنبر است
مهرت درون سینه و فکرتو در دلم
با شیر اندرون شد و با جان و پیکر است
هر جا که با تو باشم اگر کلبه است تنگ
انجا مرا ز جنت و فردوس بهتر است
بنما قبول شعر(ثریا) و عفو کن
گر بد سروده است همین قوه در سر است